مزایا و معایب تحصیل در کشور هندوستان

امروزه بسیاری از دانشجویان ایرانی برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر تحصیلی به کشورهای خارجی مهاجرت می کنند. اما برای اینکه یک نفر بتواند انتخاب مناسبی برای کشور مقصد خود برای ادامه تحصیل داشته باشد باید اطلاعات کافی و جامعی از شرایط تحصیلی و زندگی در کشورهای مختلف دنیا داشته باشد تا انتخابی آگاهانه انجام دهد. در این مقاله مزایا و معایب تحصیل در کشور هندوستان مورد بحث قرار گرفته و جوانب مختلف آن بررسی می گردد.

آشنایی با مزایا و معایب تحصیل در کشور هندوستان 

هند یا هندوستان کشوری است که در آسیا واقع شده است و پایتخت آن دهلی نو است. این کشور از نظر جمعیت در جایگاه دوم جهان قرار گرفته و آب و هوایی مرطوب و بارانی دارد. از شهرهای مهم دیگر این کشور می توان به کلکته، بمبئی، دهلی، مدرس و بنگولر اشاره نمود. زبان رسمی این کشور هندی و انگلیسی بوده و 14 درصد جمعیت این کشور را مسلمانان تشکیل می دهند.

در همه مفاطع تحصیلی کشور هند امکان تحصیل به زبان انگلیسی وجود دارد و شرط لازمی برای ارایه مدرک وجود ندارد و شما می توانید در آنجا و در کالج زبان، زبان انگلیسی را آموزش ببینید. البته برای این کار هزینه جداگانه ای از شما دریافت می شود. پذیرش در دانشگاه های هند نسبت به سایر کشورهای دنیا راحت تر و آسان تر است و ویزا به راحتی برای دانشجوی متقاضی تحصیل صادر می شود. البته باید مورد تایید بودن دانشگاه های این کشور توسط وزارت علوم ایران  قبل از انتخاب آن بررسی شود زیرا تمام دانشگاه های هندوستان مورد تایید نیست و باید در این امر دقت شود. ولی دانشگاه های بسیاری هستند که اعتبار علم بالایی دارند و مدارک آن ها در همه کشورهای دنیا من جمله ایران معتبر هستند.

هزینه تحصیل در این کشور به نسبت پایین است. هزینه تحصیل در مقطع کارشناسی برای رشته های مهندسی بین 1000 تا 2500 دلار در سال و برای بقیه رشته ها سالانه 600 تا 800 دلار، در مقطع کارشناسی ارشد  در رشته های مهندسی 2000 تا 4000 دلار در سال  و برای سایر رشته ها سالانه 1000 تا 1500 دلار و در نهایت برای مقطع دکترا در رشته های مهندسی 5000 تا 6000 دلار در سال و برای سایر رشته ها سالانه 3000 تا 4000 دلار می باشد. هزینه زندگی در این کشور پایین بوده و به دلیل کم بودن خوابگاه بیشتر دانشجویان مجبور به اجاره کردن خانه می شوند. در کل هزینه های زندگی در این کشور حدود 9000 تا 14000 هزار روپیه در ماه می شود.